Δε θα με κάνεις εσύ απόψε σιορ Διονύσιε να ντρέπομαι για τα τραγούδια σου που αγάπησα. Άλλος πρέπει να ντρέπεται, αλλά άστο αυτό, και μεταξύ μας σιγά μην το καταλάβει ο «άλλος»…
Έχω μάλιστα την εντύπωση αυτά τα τραγούδια περισσότερο ανήκουν στον κόσμο που τ’ αγάπησε Διονυσάκη παιδί μου…
Αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα.
Σήμερα βγήκες στα ερτζιανά να καταθέσεις πάλι άποψη, ω Πάνσοφε, για την κατάσταση στην Αθήνα…
Και μας ξεφούρνισες τη μεγαλόστομη παπάρα περί μεταφοράς αλλοδαπών και τοξικο εξαρτημένων σε αραιοκατοικημένα νησιά (προσοχή όχι στη Μύκονο π.χ. σε όσα στην άγονη γραμμή ευρίσκονται).
Μετά μας είπες για κήρυξη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην πρωτεύουσα (αλήθεια που ακριβώς κατοικείς μπαρμπα Νιόνιο😉 και έκλεισες την τάχα μου ιδιοφυή παρέμβασή σου παραφράζοντας τους στίχους σου «ήρθε η στιγμή για ν’ αποφασίσεις αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις». Έριξες δηλαδή κι άλλο λίπασμα στο φυτό του τρόμου, έδειξες και τη μεγαλοφυή λύση, άξιος!
Κάποιοι είπαν «ξεμωράματα»…
Μπα δεν είναι έτσι!
Παμπόνηρος όπως πάντα νομίζεις ότι εκφράζεις τη γενιά και τους φαν σου, ότι η δηλωσάρα θα κάνει γκελ στον κατατρομοκρατημένο πληθυσμό, θα σε καταξιώσει εκ νέου στα μάτια των θαυμαστών σου.
Μ’ αυτό το «τα λέω χύμα κι όπως τα σκέφτομαι» επιτηδευμένο στιλάκι. Που είναι δασκαλίστικο και ψεύτικο εντελώς…
Το έχεις ξανακάνει.
Με τα κουρέματα και τα μητσοτακ, με τους κωλοέλληνες και τη δήθεν απελευθέρωση, με τις ιερεμιάδες «ο γιος μου πάει στο στρατό», με τις περιοδείες σε στρατόπεδα επί υπουργίας Βαρβιτσιώτη κλπ κλπ.
Το μακρινό 1992 προτίμησα να κάτσω θαλαμοφύλακας, αγαπητέ Διονυσάκη, παρά να σε δω να συναγελάζεσαι με τιράντα και υφάκι με τον αμήχανο Συνταγματάρχη…
Διότι είσαι πάντα σωστός Αφέντη Τσουτσουλομύτη!
Έτσι κι αλλιώς τραγούδια έχεις καμιά εικοσαριά χρόνια να γράψεις, ας είναι καλά τα «έτοιμα» από τα οποία ψωμίζεσαι, όπως είπε ένας φίλος.
Δεν ήταν έκπληξη το σημερινό, έχεις κι άλλα πολλά να κάνεις.
Κι άλλα να προτείνεις.
Μετατρεπόμενος σε ιερό τοτέμ της φυλής που θα δίνει χρησμούς και οδηγίες.
Την επόμενη φορά να προτείνεις και τα νησιά που θα πάνε οι ανεπιθύμητοι.
Α… και τι τύπου άρματα θέλεις στην κήρυξη εκτάκτου ανάγκης.
Μην κάνουμε μισές δουλειές.
Μπορεί να έχεις και υπηρεσία χερ Διονύσιε στο watchtower απόψε…
Ολαρία Ολαρά!
Ημιανάς! Προυσχή! η επόμενη καραβιά με τους αλλοδαπούς και τα πρεζόνια πότε θα φύγει για «διακοπές», Χερ Ντιονίζιος;
Το Ιστολόγιο του Ερυθρού Καγκουρώ - Red Kangaroo's Blog 
και λιγα του ειπες καγκουρακι μου… αλλα εγω την αμαρτια μου τη λεω… ντρεπομαι λιγο… οχι για μενα, γι αυτον που δεν ειναι ικανος να σταθει στο υψος του Νιονιου που αγαπησαμε μεσα απο τα τραγουδια του…
ντρεπομαι γι αυτον που δεν εχει επαφη με την σημερινη πραγματικοτητα και δεν μπορει να γραψει καινουρια τραγουδια, που θα τα αγκαλιασουμε και θα τα κανουμε δικα μας…. ντρεπομαι στην τελικη που δεν ντρεπεται καθολου…
ντρεπομαι που δεν καταλαβαινει οτι αλλο «να ονειρευεσαι σαν τον καραγκιοζη» αλλο να εισαι καραγκιοζης ! !
Τι να πεις.. «Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι».. κάπως έτσι δεν είναι το ρητό;
Πάει αυτός, χάθηκε. Ευτυχώς υπάρχουν άλλοι νεότεροι στα μυαλά. Το δικό του σκούριασε. Κρίμα.
(κρίμα για τη πάρτη του)
..κανονικά, έπρεπε να απευθυνθείς με ένα.. χάιλ! Να καταλάβει ο άνθρωψ* το χαιρετισμό. 🙂
*© polsemannen)
Αγαπητό Καγκουρώ!
Το ξέρω ότι δεν θα γίνω αρεστός ούτε σε σένα, ούτε σε πολλούς αγαπημένους φίλους… αλλά, να, ποτέ δεν τον συμπάθησα ιδιαίτερα αυτόν τον κύριο. Η μουσική του δόξα οφείλεται σε δανεικά, όταν δεν είναι απλά κλεμμένα (μην την ανοίξουμε την κουβέντα…). Κι όσο για τις απόψεις του, είναι πολλά τα χρόνια που διαγκωνίζεται με άλλους «ωραίους τύπους» για να διασφαλίσει τη θέση του εκλεκτού του όποιου καθεστώτος, που περιφέρεται σα μαϊντανός σε εγκαίνια και κυβερνητικές εκδηλώσεις και φιέστες, ώστε να μην περιμένω τίποτε το φωτεινό από τον λόγο και τη σκέψη του. [και, σε άλλο κόντεξτ, δεν ξεχνάω εκείνες τις μάλλον γελοίες προσπάθειές του να αποδείξει ότι η νέα ελληνική οφείλει τη μουσικότητά της στο ότι διατήρησε μακρά και βραχέα φωνήεντα!!!]
Τέσπα, εγώ ούτε έκπληκτος είμαι, ούτε νιώθω προδομένος. Συνεπή στη γραμμή και στη φιλοσοφία ζωής του τον βρίσκω τον κύριο αυτό. Ξέρω, όμως, ότι αποτελώ μειονότητα (και δη ασήμαντη αριθμητικά), οπότε αφήνω τον λόγο στους φίλους του έργου, τουλάχιστον, του περί ου ο λόγος.
Φίλε Ρογήρε επί της ουσίας δε διαφωνούμε. Τους λογαριασμούς μου τους έκλεισα από το τέλος της δεκαετίας του 1980 με την αλήστου μνήμης κωλοτούμπα του ΔΣ. Έκτοτε ακολούθησαν κι άλλες πολλές. Το χτεσινό, ιδιαίτερα μέσα στη στενάχωρη συγκυρία που ζούμε, δεν με εξέπληξε ίσως, με εξόργισε σίγουρα… υπάρχουν και όρια (αλλά ποιος τα βάζει, και ποιος τα σέβεται, θα μου πείς και θα έχεις και δίκιο).
Κοκκινοκαγκουρώ καλημέρα σου: βάλε με σ’ όσους συμφωνούν και μ’ όσα τού σούρνεις και μ’ όσα τού ‘σουρε ταυτοχρόνως ο Ρογήρος: (εμένα κάποτε μ’ αρεσε ως τραγουδοποιός δλδ κι ας ήξερα ότι κλέβει (και ντύλαν, και αναγνωστάκη, μετά αναγκάστηκε να τα παραδεχτεί…) αλλά όλ’ αυτά και για μένα τέλειωσαν γρήγορα…) Πάνε πολλά πολλά χρόνια που έχει αυτοεξευτελιστεί μετά φοβερού και μαζοχισμού και συμφεροντολογισμού ο άνθρωψ(*)
*Ροδιά κλπ 😛
«Ειναι ποιητής» λέγαμε κάποτε. Και σήμερα ακόμα μερικοί στίχοι είναι ανεπανάληπτοι. Ποιητής όμως δε σημαίνει σώνει και καλά πνευματικός οδηγός, έτσι δεν είναι;
Δειτε τι ξέθαψαν πριν απο λίγο οι επισκέπτες μου.. http://rodiat7.blogspot.com/2008/12/larry-cool.html κάτι που είχα ξεχάσει και που καθρεφτίζει τη πραγματικότητά μας. Μεγάλος ο αφανής διαδικτυακός Ποιητής Larry Cool. Του βγάζω το καπέλο!
Συγγνώμη για το σύνδεσμο προς το μπλογκ μου, αλλά η ιστοσελίδα του δεν λειτουργεί.. 😦
Μέγας ο αφανής Larry Cool. Κι ευχαριστούμε για το σύνδεσμο! 🙂
Εντάξει ρε παιδιά ,ψυχραιμία. Ο άνθρωπος δεν είπε ούτε για ξερονήσια ούτε για Μακρόνησους εκτός αν θεωρείται η Χίος σαν τέτοιο.
Εγώ βρίσκω τα σχόλια υπερβολικά.
Και βέβαια αν κάποιος σχολιάζει με τέτοιο τρόπο, καλό είναι μετά να καταθέτει και ο ίδιος την δική του πρόταση για την λύση του προβλήματος.
Γειά σου Κοσμά!
Ο άνθρωπος είπε αυτό που είπε στο πλαίσιο μιας λογικής απομάκρυνσης (εκτοπισμού σε απλά ελληνικά)…. αν την αποδέχεσαι ως λύση (που δεν την αποδεχεσαι) δεν έχει νόημα να συζητάμε…. η βιολογική γεωργία σε αραιοκατοικημένα νησάκια κάτι σε Μανωλάδα και φράουλες με πάει…. όσο για λύσεις; κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙ για αρχή, τι λες;
Μου φαίνεται ότι η παροχή μιας ευκαιρίας – σε όσους το θελήσουνε , αφού ρωτηθούν βέβαια ,για μια ζωή στην ελληνική ύπαιθρο – σε ανθρώπους που ζούνε στην «χωματερή» του κέντρου δεν είναι εκτοπισμός.
Εγώ αυτό κατάλαβα απο την επάρατη πρόταση του Σαββόπουλου.
Τώρα αυτό με τί όρους θα πραγματοποιηθεί, αν πραγματοποιηθεί , αυτό δεν μπορεί να το πεί κανείς.
Πάντως εγώ που τον άκουσα δυσκολεύομαι να του καταλογίσω τον όρο «εκτοπισμός». Όσο για το Δουβλίνο 2 προφανώς και είναι μια απαράδεκτη συνθήκη μόνο που πρέπει να σκεφτεί κανείς τι να προτείνει στην θέση της….
Είναι προφανές φίλε μου ότι τα ίδια ακούσαμε άλλα καταλάβαμε… πάντως απόαυτό που άκουσα εγω σαφέστατα εκτοπισμό κατάλαβα ούτε για ευκαιρίες, ούτε προτάσεις
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=401400 για άκουσε το ξανά!
Η διευκρινιστική επιστολή του Δ. Σαββόπουλου εδω: http://news247.gr/ellada/savvopoylos_lathrometanastes.867499.html
Καγκουράκι, χρόνια καλά και δημιουργικά! Στείλε μου διεύθυνση email, πληζ!
για όλα αυτά που συζητάμε φίλοι και γείτονες δείτε κι ετούτο το ωραίο κείμενο του paperback http://takischaldaios.wordpress.com/2011/05/22/142/