Των διακοπών βρε…

– πάμε για μια μικρή απόδραση (ώπα ρε Πεταλούδα, που έσπασες τις αλυσίδες)

– θα φορτίσουμε μπαταρίες (πάλι στην πρίζα δηλαδή)

– να ξαναβρούμε τη γνησιότητα (φαρμακωμένη ντομάτα 10 € στη σαλάτα)

– η παραλία έχει πολύ κόσμο (γιατί ήρθατε κι εσείς και άλλοι πολλοί)

– ανακαλύψαμε έρημη παραλία! (και την βάζουμε στα ΜΚΔ για να πάψει να είναι έρημη)

– τρομερά φρέσκα καλαμαράκια (κατεψυγμένα είναι και νοστιμότατα indeed)

– πόσο ευτυχισμένοι εσείς στο νησί! (ναι, αλλά το χειμώνα δεν ξεκουνιέστε να μας δείτε)

– πόσο παγωμένα τα νερά! Είναι πάντα έτσι; (Όχι βέβαια, για σας ειδικά ρίξαμε παγάκια)

– πω πωωω έχετε κυκλοφοριακό πρόβλημα  στην πόλη σας (ναι, ενώ στην πρωτεύουσα η κυκλοφορία των ΙΧ είναι ένα απαλό ρυάκι)

– απαράδεκτο να μην έχει wi fi η παραλία (το ψαρέψαμε το γουάιφάει  σε κάτι βράχια και το φέρνουμε, στα κάρβουνα θα το ψήσουμε )

– να στήσουμε εδώ σκηνή δίπλα σας; (ευχαρίστως, αλλά σκηνή είπαμε όχι πολυκατοικία!)

– ποιο είναι το καλύτερο πανηγύρι; (να μην σε πάρω στο λαιμό μου τώρα)

– θέλουμε μια τέλεια, οικονομική, συμφέρουσα και γκλαμουράτη τακτοποίηση σε δωμάτιο (κι εγώ τη Monica Belluci αλλά δεν το κάνω θέμα)

Να μας έρχεστε παιδιά, να μας έρχεστε. Μην κοιτάτε τι λέμε, αρκεί ο αμοιβαίος σεβασμός. Αυτό χρειάζεται απλά… κατά τα άλλα, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Καλοδεχούμενοι ρε πατριώτες!