Ο Τζουζέπε Ουνγκαρέτι νεοσύλλεκτος

Μια ολόκληρη νύχτα

πεσμένος πλάι σ’ ένα σφαγμένο σύντροφο

με το στόμα να χάσκει στην πανσέληνο

με τα παράλυτα χέρια του

να διαπερνούν τη σιωπή μου

έγραψα γράμματα γεμάτα έρωτα.

Ποτέ δεν ήμουν τόσο δεμένος με τη ζωή

Τζουζέπε Ουνγκαρέτι (1888 – 1970)

[το μακρινό 1992, Ιούλιο, παρουσιάστηκα νεοσύλλεκτος στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού στην Κόρινθο… κουβαλούσα μαζί μου ένα βιβλιαράκι με ποιήματα του Τζουζέπε Ουνγκαρέτι στα ιταλικά, κι ένα σημειωματάριο , όπου σκάρωνα με το μολυβάκι μου άτεχνες μεταφράσεις… κάποια στιγμή αντίκρισα των ανωτέρων και των παλιών τα βλέμματα: ‘τι παίζει μ αυτόν τον μυστήριο που διαβάζει ποιήματα και μάλιστα στα ξένα… ήμουνα και ‘γέρος’ βλέπεις στα 27 μου… το καμουφλάρισα το βιβλίο με στάνταρ έντυπο του Ελληνικού Στρατού: το ΔΥΜ που λένε… ένιωσα όμως το ρατσισμό: στον αλλιώτικο από μάς, στον περίεργο. Παραφράζοντας τον ποιητή, ποτέ δεν ήμουν τόσο δεμένος με την ποίηση. ]

Συμμετοχή σε δι-ιστολογικό αφιέρωμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και Αντίστασης στον Ρατσισμό .

Κυνοκέφαλοι 

Βιβλιοθηκάριος

Ο Ήχος του Ανέμου<

Rubies & Clouds/RubinakiM

Kospanti

ΠΟΔΗΛΑΤΙΣΣΑ

Το Καραντί

Rubies & Clouds/Nefosis
Αναγεννημένη

Τσαλαπετεινός